Restoranga yetib kelishdi. Qiz uziga yarashgan kofta va mini yupka kiyib olgan, öziga oro bergani u.n Restorandagi yigitlar unga köz qirlarida qarawayotganini Jonibek bilib turardi. Ular ovqatlanib bölgach bir biriga tikilgancha hayol sura boshlashdi. Durdona Jonibek b.n birga bölishni bir umr hohlardi, unga qattiq ishonar edi, bor vujudi b.n sevardi. Jonibek Durdona b.n yolg'iz qolishni hayolidan ötkizdi bu yerdagilarni Durdonaga qarashlaridan Jonibekni rashki kela bowladi chunki uni Qattiq sevgani u.n hammadan qizg'onar edi. Jonibek Durdonaga - Durdona yur bir joyga boramiz - Qayerga? - 2 mizdan boshqa hechkim yoq joyga. - Jonibe aka uyga qayta qolaylik, hovotir olishadi uydagilar? - Yoq yana biroz man b.n birga bölishini hohlayman. Uydagilar birga ekanligimizi bilishadiku jonim? - Hop mayli kettik dedi. Shu tariqa ular yölga tushishdi. Jonibek özining kvartirasiga olib bordi. Uyerga kirishdi 2 si hohlagandek yolg'iz qoliwdi. Jonibek eshikni yopgach Durdonani quchoqlab böynilaridan yuzlaridan öpa boshlad. Jonibek- Yur ichkariga kiramiz dedi. Ular yotoqxonaga kirishdi. Ular yana quchoqlashib divanga yotishdi. Yigit b.n qiz yolg'iz qolishni hayol qilishgan edi, mana öwa vaqt ham keldi. Jonibek qizning yoqimli iforidan mast bölgan uni qattiq quchoqlab lablaridan öpardi Qiz esa hechnarsa demasdan unga javob qaytarar edi. (Ular birinchi bor yolg'iz qolishgan edi.) Yigit asta sekin uni sochlarini silab koftasining ustidan kökraklarini ushlab eza boshladi. Qiz birinchi bor bunday xolatga tuwiwi edi. U hayajondan qizarib ketdi, Joniyim deb yigitni lablariga lablarini bosib qayta qayta öpisha boshladi. (Durdona juda chroyli, qomati ham chyotki qiz edi, uni körgan har qanday yigit unga oshiq b.b, bir marta bölsa ham chroyli qomatiga qarashni hohlardi.) Jonibek uni visolini juda juda hohlardi, l.n bundan özini tiyardi. Chunki toylari b6liwini sabrsizlik b.n kutardi. Yigit qizga. - Hayotim manga ishonasana? - Ha jonim sizga qattiq ishonaman. - Man sani juda juda hohlavoman, xarakatlarimdan hayron b.b özini yöqotib qöyma? Muhumi manga ishon, sanga ozor bermayman dedi. Qiz nima diyishni ham bilmadi. Jonibek Durdonani koftasini yechib tawladi, yoqimli, extirosli kökraklarini ko'rib uning hissiyotlari uyg'ona bowladi va kökraklarini ezib böynilaridan öpa bowladi. Qiz bunday holatga 1-bo tuwgan edi, l.n unga iwongani u.n qarwilik qilmadi. Yigit qizni bellaridan asta silab uning bezgaltirini yechib tawladi, extiroslardan taranglawib ketgan kökraklarini yigit g'ijimlab asta öpib söra bowladi. Durdonani kökraklarini hechkim ushlamagan edi. U bunday rohatni endi his qila bowladi va yoqimli ovoz chiqarardi. Jonibek bundan extiroslari kuchayib unga yanada rohat bag'ishlar edi... Shu tariqa kunlar o'tdi, ular tez tez köriwib turiwar, bir birlariga bog'lanib, hech ajraliwni hohlawmas edi. Bahorning söngi kunlari edi. Bu orada Jonibekning Buvisi kasalligi u.n uning to'yini tezroq k6riwini hohlardi. Jonibekning ota onasi Durdonaning uylariga töyni tezlawtiriw u.n qaysi kunga belgilawni maslahatlawgani ketiwdi. Ular to'yni 15-iyunga qiladigan böldilar. Jonibek va Durdona bundan xursand edilar.